Ha'fest - Ijsland & Liesa

Terwijl ik vorige week nog me wentelde in zelfbeklag bij het zien van Nick Cave op zijn instagram, deed ik ook iets goed. Ik bestelde een ti...

Terwijl ik vorige week nog me wentelde in zelfbeklag bij het zien van Nick Cave op zijn instagram, deed ik ook iets goed. Ik bestelde een ticket voor Ha'fest, gewoon voor mezelf, zonder plannen. Liesa Van der Aa zou optreden en ik had WOTH eerder al gemist. En daar kwamen nog twee Ijslandse groepen bij, gekozen door Wim Wabbes, die een uitstekende muzieksmaak heeft. Perfect toch?

De avond zelf bekroop me toch de twijfel, in mijn eentje? Ik smokkelde een bolletje wol en rondbreinaalden mee in mijn sjakosse. Just in case...

Hildur Guðnadóttir kwam het podium opgewandeld met een zelfgemaakte cello, acht jaar aangesleuteld om een compact instrument te hebben dat toch klinkt als een cello. Ik kan zo een dingen moeilijk beoordelen en dacht meteen: wat zou hij ervan denken?

Hildur slaagde er wel in om mijn gedachten te vangen met haar muziek en haar stem. Heerlijk mooi, puur, kwetsbaar en krachtig. 




Liesa Van der Aa bracht twee muzikanten mee en het werd een try-out van de clubversie van WOTH. Soms wat vreemde bindteksten, maar oh boy, wat een geluid!



Mugison kwam me bekend voor en dat is logisch aangezien ik ze al eerder aan het werk zag, en werd bij het schrijven van dit postje bevestigd door het Gentblogt-geheugen. En ook BOX zag ik eerder, samen met hem liep ik over het brugje aan de achterkant van de Handelsbeurs. Ik kan me niet meer herinneren wat hij ervan vond, ik vond het fantastisch, dus zal hij wel ergens over gemopperd hebben.
De combinatie Mugsion en BOX had iets vreemd bij momenten, vrolijk poppy en klassiek barok. Maar de setting was geslaagd en die loom of mind is echt tof gedaan.

You Might Also Like

0 reacties